Aktiviti manusia di kawasan pantai, seperti perlombongan, pertanian, pembandaran, dan pelupusan sisa, merosot kualiti air di kawasan tadahan air berhampiran, memberi kesan negatif kepada ekosistem pantai hiliran seperti terumbu karang. Kualiti air yang terjejas ini seterusnya menjejaskan kesihatan manusia, melalui penyebaran penyakit, pengurangan ketersediaan makanan daripada perikanan yang semakin berkurangan, dan penyakit daripada makanan laut yang tercemar. Isu kesihatan ini mengakibatkan kerugian ekonomi yang ketara melebihi $19 bilion setiap tahun (2022 USD).
Kesan pengurusan tadahan air terhadap kesihatan manusia sering diabaikan; namun, ia menawarkan peluang untuk memacu tindakan dan menggunakan pelaburan jangka panjang dan berskala besar, sambil meningkatkan kualiti air ekosistem pantai. Penulis meringkaskan kesan daripada kualiti air yang buruk pada manusia, terumbu karang, dan organisma terumbu karang dalam Jadual 2.
Pengurusan tadahan air bersepadu ialah pendekatan merentas sektor yang komprehensif yang meningkatkan kualiti air dan pada masa yang sama menawarkan faedah tambahan kepada alam semula jadi dan manusia. Artikel tersebut menggariskan strategi untuk pengurusan tadahan air yang berkesan, termasuk:
- Perancangan: Melibatkan pelbagai pihak berkepentingan, pemilik tanah dan penerima manfaat di seluruh kawasan tadahan dalam proses tersebut.
- Menyelaras: Wujudkan pihak berkuasa pengurusan pelbagai sektor (cth, suruhanjaya tadahan air) dengan mandat dan sumber untuk menyelaraskan tindakan merentas semua sektor.
- Pemantauan: Menjalankan penilaian dan penyelidikan untuk mengenal pasti sumber impak berasaskan darat kepada terumbu karang dan kawasan di mana risiko ini bertindih dengan kesihatan awam.
- Mobilisasi sumber: Membangunkan mekanisme pembiayaan yang mampan.
- Penimbangan: Bantu mengintegrasikan kesihatan ekosistem terumbu karang ke dalam pengurusan tadahan air dan perancangan kesihatan awam. Dokumen dan sampaikan proses pengurusan termasuk amalan terbaik dan pengajaran yang dipelajari.
Implikasi untuk pengurus
- Melibatkan sektor lain (utiliti air, organisasi kesihatan awam, petani, sektor swasta) dalam menguruskan input huluan dan kualiti air hiliran boleh meningkatkan kesihatan ekosistem pantai.
- Institusi yang berfungsi sebagai organisasi penyambung (seperti pihak berkuasa tadahan) boleh memudahkan pengurusan tadahan air, dan berfungsi dengan baik apabila mereka mempunyai mandat dan belanjawan operasi mereka sendiri yang digubal.
- Menggabungkan orang asli dan komuniti tempatan dalam pendekatan tadbir urus kolaboratif boleh membantu merentasi sektor dan menangani cabaran sistem tadahan pada skala yang sesuai.
- Apabila merangka dasar, nilaikan kesalinghubungan antara sistem dan pertimbangkan potensi pertukaran merentas sektor. Sebagai contoh, semasa membina tanah lembap boleh meningkatkan kualiti air dan kesihatan ekosistem, ia mungkin juga secara tidak sengaja memberi kesan kepada risiko penyakit bawaan nyamuk.
- Pembiayaan jangka panjang yang mampan adalah penting untuk peningkatan kawasan tadahan. Memandangkan penglibatan dan faedah pelbagai sektor, pembiayaan mungkin diperoleh daripada tadahan air, kesihatan awam, perubahan iklim dan inisiatif pemuliharaan lain.
Pengarang: Wakwella, A., A. Wenger, A. Jenkins, J. Lamb, CD Kuempel, D. Claar, C. Corbin, K. Falinski, A. Rivera, HS Grantham dan SD Jupiter
Tahun: 2023
Lihat Artikel Penuh
Cambridge Prisms: Niaga Hadapan Pantai, 1, e27, 1-17 doi: 10.1017/cft.2023.15
