Rizab marin adalah alat yang berkesan untuk pemuliharaan dan pengurusan perikanan dalam ekosistem marin tropika. Mereka memberi manfaat kepada kawasan sekitar melalui eksport telur, larva, juvana dan dewasa ke rizab lain dan kawasan tangkapan. Untuk meningkatkan faedah pemuliharaan dan perikanan, ketersambungan (iaitu penghubung demografi penduduk tempatan melalui penyebaran individu sebagai larva, juvana atau dewasa) merupakan faktor ekologi utama yang perlu dipertimbangkan semasa mereka bentuk rizab marin. Pertimbangan skala spatial pergerakan spesies ikan terumbu karang pada setiap peringkat dalam kitaran hidup mereka juga amat penting dalam mereka bentuk saiz, jarak dan lokasi rangkaian rizab marin.
Kajian ini menilai corak pergerakan 34 famili (210 spesies) ikan terumbu karang. Keputusan menunjukkan bahawa corak pergerakan (julat rumah, anjakan ontogenetik dan migrasi pemijahan) berbeza-beza antara dan dalam spesies, dan dipengaruhi oleh pelbagai faktor seperti saiz, jantina, tingkah laku, ketumpatan, ciri habitat, musim, air pasang dan masa hari. Cadangan berikut mengenai saiz, jarak dan lokasi rizab marin dibuat:
- Rizab marin hendaklah lebih daripada dua kali ganda saiz julat rumah spesies tumpuan (dalam semua arah). Rizab marin dalam pelbagai saiz akan diperlukan bergantung pada spesies yang memerlukan perlindungan, sejauh mana mereka bergerak, dan jika perlindungan berkesan lain disediakan di luar rizab.
- Jarak rizab hendaklah <15 km, dengan jarak rizab yang lebih kecil lebih rapat.
- Rizab marin harus merangkumi habitat yang penting kepada sejarah hidup spesies tumpuan (cth kawasan rumah, tapak semaian, koridor migrasi dan agregasi pemijahan), dan ditempatkan untuk menampung corak pergerakan di kalangan ini.
Sebagai tambahan kepada ketersambungan, pertimbangan ekologi lain diperlukan untuk memastikan reka bentuk rizab marin memaksimumkan faedahnya untuk pemuliharaan dan pengurusan perikanan: (a) mewakili 20–40% daripada setiap habitat dalam rizab marin untuk memastikan bahawa sebahagian besar meta -penduduk dilindungi secara keseluruhan; (b) melindungi sekurang-kurangnya tiga contoh yang dipisahkan secara meluas bagi setiap habitat dalam rizab marin untuk meminimumkan risiko bahawa mereka semua mungkin terjejas oleh satu gangguan; (c) memastikan rizab marin wujud untuk jangka masa panjang; (d) melindungi kawasan istimewa dan unik dalam rizab marin (cth tapak berdaya tahan, kawasan sarang penyu, FSA); (e) meminimumkan dan mengelakkan ancaman dalam rizab marin; dan (f) mewujudkan MPA berbilang guna yang besar yang termasuk, tetapi tidak terhad kepada, rizab marin.
Cadangan dalam kertas kerja ini boleh digunakan oleh pengamal untuk mereka bentuk rangkaian rizab marin untuk memaksimumkan faedah untuk spesies tumpuan. Di samping itu, pengesyoran untuk reka bentuk rangkaian rizab marin mengenai ketersambungan populasi ikan terumbu mesti dipertimbangkan bersama kriteria reka bentuk ekologi yang lain, dan digunakan dalam kekangan sosioekonomi dan tadbir urus yang berbeza, bergantung kepada konteks.
Pengarang Hijau, AL, AP Maypa, GR Almany, KL Rhodes, R. Weeks, RA Abesamis, MG Gleason, PJ Mumby dan AT White
Tahun: 2014
Lihat Artikel Penuh
Kajian Biologi 90: 1215–1247. doi: 10.1111/brv.12155
