Voor de context:
"Een 'andere effectieve gebiedsgerichte instandhoudingsmaatregel' wordt door het CBD gedefinieerd als: Een geografisch afgebakend gebied anders dan een beschermd gebied, dat wordt bestuurd en beheerd op een manier die positieve en duurzame langetermijnresultaten oplevert voor het in-situ behoud van de biodiversiteit, met bijbehorende ecosysteemfuncties en -diensten en waar toepasselijke, culturele, spirituele, sociaal-economische en andere lokaal relevante waarden (CBD, 2018).” (IUCN, 2021)
Minder dan 0.1% van 's werelds mariene gebieden is aangewezen als OECM's of andere effectieve gebieds-gebaseerde instandhoudingsmaatregelen. De multidisciplinaire natuurbeschermingsgemeenschap zou OECM's naast conventionele beschermde gebieden moeten gebruiken om de biodiversiteit te behouden. OECM's en beschermde gebieden kunnen dezelfde resultaten hebben (bijvoorbeeld duurzame biodiversiteit), ook al hebben ze verschillende doelstellingen. Merk op dat niet alle beschermde gebieden een expliciete biodiversiteitsdoelstelling hebben; soms wordt gebiedsdekking gebruikt als succesmaatstaf in plaats van biodiversiteit. OECM's kunnen natuurbehoud opschalen en tegelijkertijd duurzaamheid bevorderen, levensonderhoud ondersteunen en culturele praktijken beschermen, waaronder gelijkheid en inheemse rechten. In de Amazone bestaat bijvoorbeeld 30% van het regenwoud uit inheemse gebieden die zich buiten beschermde gebieden bevinden. Het toevoegen van dit derde deel van het regenwoud zou het potentieel voor het behoud van de biodiversiteit van de regio vergroten.
De International Union for the Conservation of Nature (IUCN) beveelt aan dat natuurbehoud de topprioriteit moet zijn van beheerde gebieden, maar dit principe bevestigt de westerse opvatting dat de mens verschilt van de natuur. Deze benadering ondermijnt bestuurssystemen waar mensen een belangrijk onderdeel van de natuur zijn, zoals die van inheemse Australiërs. Ongelijkheid in natuurbehoud kan optreden wanneer beschermde gebieden geen prioriteit geven aan lokale waarden en behoeften. OECM's kunnen helpen een meer rechtvaardige omgeving te creëren, waar mensen die gebieden beheren die de biodiversiteit in stand houden - ongeacht hoe of waarom ze die gebieden beheren - kunnen deelnemen aan de besluitvorming over natuurbehoud. Sectoren die soms worden uitgesloten in dit proces, zoals visserijbeheerorganisaties die hebben geholpen bij het herstel van de visbestanden en zo hebben bijgedragen aan de biodiversiteitswinst, kunnen worden opgenomen via OECM's. OECM's kunnen de connectiviteit van geschikte habitats en migratiepaden vergroten en het ene beschermde gebied met het andere verbinden. Door deze lagen van beheerde gebieden toe te voegen, verkleint u het risico dat beschermde gebieden verloren gaan die zijn gekoppeld aan de macht van specifieke regeringen en overheidsinstanties, die aan verandering onderhevig zijn.
Er worden vijf stappen beschreven om ervoor te zorgen dat OECM's correct worden herkend:
- Laat zien dat ze werken.
- Versterken van bestaand lokaal bestuur.
- Veilige financiering.
- Ben het eens over metrische gegevens.
- OECM's opnemen in andere milieuconvenanten.
Auteurs: Gurney, GG, E. Darling, G. Ahmadia, V. Agostini, N. Ban, J. Blythe, J. Claudet, G. Epstein, Estradivari, H. Himes-Cornell, H. Jonas, D. Armitage, S. Campbell, C. Cox, W. Friedman, D. Gill, P. Lestari, S. Mangubhai, E. McLeod, N. Muthiga, J. Naggea, R. Ranaivoson, A. Wenger, I. Yulianto, & S. Jupiter
Jaar: 2021
Nature 595: 646-649. 10.1038/d41586-021-02041-4ff. ffhal-03311837
