Mariene reservaten zijn een effectief instrument voor natuurbehoud en visserijbeheer in tropische mariene ecosystemen. Ze bieden voordelen aan omliggende gebieden door de export van eieren, larven, juvenielen en volwassen exemplaren naar andere reservaten en beviste gebieden. Om de voordelen voor natuurbehoud en visserij te vergroten, is connectiviteit (dwz demografische koppeling van lokale populaties door de verspreiding van individuen als larven, juvenielen of volwassen dieren) een belangrijke ecologische factor waarmee rekening moet worden gehouden bij het ontwerpen van mariene reservaten. Rekening houden met de ruimtelijke bewegingsschaal van koraalrifvissoorten in elke fase van hun levenscyclus is ook van cruciaal belang bij het ontwerpen van de grootte, afstand en locatie van netwerken van mariene reservaten.
Deze studie evalueert bewegingspatronen van 34 families (210 soorten) koraalrifvissen. De resultaten toonden aan dat bewegingspatronen (home ranges, ontogenetische verschuivingen en paaimigraties) variëren tussen en binnen soorten, en worden beïnvloed door een verscheidenheid aan factoren zoals grootte, geslacht, gedrag, dichtheid, habitatkenmerken, seizoen, getij en tijdstip van de dag. De volgende aanbevelingen over de grootte, afstand en locatie van mariene reservaten worden gedaan:
- Mariene reservaten zouden meer dan twee keer zo groot moeten zijn als het leefgebied van focale soorten (in alle richtingen). Er zullen mariene reservaten van verschillende omvang nodig zijn, afhankelijk van welke soorten bescherming nodig hebben, hoe ver ze zich verplaatsen en of er andere effectieve bescherming is buiten de reservaten.
- Reserveafstand moet <15 km zijn, met kleinere reserves dichter bij elkaar.
- Mariene reservaten moeten habitats bevatten die van cruciaal belang zijn voor de levensgeschiedenis van focale soorten (bijv. leefgebieden, kraamkamers, trekcorridors en paaigebieden), en moeten zodanig zijn gelegen dat ze kunnen worden aangepast aan de bewegingspatronen daartussen.
Naast connectiviteit zijn er andere ecologische overwegingen nodig om ervoor te zorgen dat het ontwerp van mariene reservaten hun voordelen voor natuurbehoud en visserijbeheer maximaliseert: (a) vertegenwoordigen 20-40% van elke habitat in mariene reservaten om ervoor te zorgen dat een groot deel van de meta -bevolking is in het algemeen beschermd; (b) het beschermen van ten minste drie ver uit elkaar liggende voorbeelden van elke habitat in mariene reservaten om het risico te minimaliseren dat ze allemaal negatief worden beïnvloed door een enkele verstoring; (c) ervoor te zorgen dat er voor de lange termijn mariene reservaten aanwezig zijn; (d) bescherming van speciale en unieke gebieden in mariene reservaten (bijv. veerkrachtige gebieden, broedgebieden voor schildpadden, FSA's); (e) het minimaliseren en vermijden van bedreigingen in mariene reservaten; en (f) het creëren van grote MPA's voor meervoudig gebruik, waaronder, maar niet beperkt tot, mariene reservaten.
Aanbevelingen in dit document kunnen door praktijkmensen worden gebruikt om mariene reservenetwerken te ontwerpen om de voordelen voor focale soorten te maximaliseren. Bovendien moeten aanbevelingen voor het ontwerp van mariene reservaatnetwerken met betrekking tot connectiviteit van rifvispopulaties worden overwogen naast andere ecologische ontwerpcriteria, en toegepast binnen verschillende, contextafhankelijke, sociaaleconomische en bestuurlijke beperkingen.
Auteur: Groen, AL, AP Maypa, GR Almany, KL Rhodes, R. Weeks, RA Abesamis, MG Gleason, PJ Mumby en AT White
Jaar: 2014
Bekijk het volledige artikel
Biologische beoordelingen 90: 1215-1247. doi: 10.1111/brv.12155
