Ecuador - Visserijbeheer | Reef veerkracht

Patrolling Paradise: De evolutie van de handhaving in de Galapagos

Locatie

Galapagos Islands, Ecuador

De uitdaging

Het Galapagos Marine Reserve (GMR) is het op drie na grootste zeereservaat ter wereld met ongeveer 133,000 km². De GMR werd formeel gecreëerd in 1998 via de speciale wet voor de duurzame ontwikkeling en instandhouding van de provincie Galapagos (LOREG) en breidt 40 nautische mijlen uit van zijn basislijn rond de eilanden. De eilanden hebben unieke geografische en geologische kenmerken en bevinden zich op de kruising van vier zeestromingen. Dit heeft bijgedragen tot de productie van de unieke biodiversiteit die daar tegenwoordig wordt aangetroffen, waardoor ze de reputatie krijgen van een 'levend laboratorium van evolutie' bij wetenschappers en onderzoekers. Tegenwoordig bedreigt de combinatie van een groeiende toerisme- en visserijsector, die het levensonderhoud van de bewoners van het eiland ondersteunt, ook hun isolement en biodiversiteit.

Het Galapagos zeereservaat en de respectieve economische exclusieve zone. Foto © Google Earth

De enorme omvang van het zeereservaat, het hele jaar door een populatie van 28,000-inwoners, en meer dan 200,000-toeristen per jaar vormen een groot aantal uitdagingen voor het behoud van de archipel. De primaire instandhoudings- en beheersuitdagingen waarmee het mariene milieu van de Galapagos wordt geconfronteerd, worden geïllustreerd door het volgende:

De ambachtelijke visserijsector die zich binnen de archipel bevindt, omvat 1,000-vissers en een totaal van 355-schepen. Belangrijke visserijen zijn kreeft, zeekomkommer, tonijn en verschillende soorten witvis.
De nationale vissersvloot is de grootste tonijnvloot in de Stille Zuidzee. Belangrijke visserijen zijn tonijn en witte vis.
Internationale vissersschepen komen uit Colombia en Costa Rica. Belangrijke visserijen zijn tonijn, haaien en witvis.
85 liveaboards en meer dan 20 dagtour en inter-eiland schepen circuleren door de archipel.
Vracht- en aardolietankers arriveren wekelijks bij drie belangrijke havens.

Zeventien jaar na de totstandkoming van de GMR zijn er belangrijke vorderingen gemaakt met de regelgeving en handhaving van de visserijwetgeving met betrekking tot de omvang van patrouillevloot, infrastructuur, personeel en institutionele ontwikkeling. Het beheer van mariene hulpbronnen is echter nog steeds een gecompliceerde zaak, vooral vanwege de voortdurende druk op de hulpbronnen en de behoefte aan technische en menselijke coördinatie bij het onderhoud van de patrouillevloot.

Ondernomen acties

WildAid werkt in samenwerking met partners om van de GMR een van de best beschermde zeegebieden in de derde wereld te maken. Hun lopende project is gericht op het stoppen van illegale visserij en het verbeteren van de capaciteit voor visserijbeheer van de Galapagos National Park Service (GNPS). Effectief beheer van de GMR kan niet slagen zonder effectieve inspanningen op het gebied van wetshandhaving en naleving. Er is geen 'silver bullet' benadering van monitoring. WildAid heeft de bewakings- en verbodscapaciteit van de GNPS versterkt door de introductie van geavanceerde technologiesystemen en tegelijkertijd een snelle responscapaciteit om illegale vissers te onderscheppen zodra ze door het systeem zijn geïdentificeerd. Het doel is om de werking van deze systemen te institutionaliseren en kernwerkprocedures vast te stellen voor alle afdelingen die betrokken zijn bij de controle en bewaking van de GMR.

Patrouille van activa
Voorafgaand aan 1998 en de afkondiging van LOREG richtte de Galapagos National Park Service (GNPS) zich uitsluitend op het beheer van terrestrische gebieden en beschikte niet over capaciteit voor handhaving op zee. Het is ook belangrijk op te merken dat de Ecuadoraanse tonijnvloten voorafgaand aan de LOREG volledige toegang hadden tot de archipel, terwijl na 1998 de industriële vloot niet langer toegang had tot een van hun primaire visgronden. Sinds de oprichting van de GMR in 1998, waren de eerste handhavingsinspanningen gericht op de aanschaf van patrouillevaartuigen en uitrusting, de bouw van een kantoor voor maritieme bronnen en de opleiding van parkwachters. Door 2005 heeft de GNPS talloze donaties ontvangen en ontvangen voor een indrukwekkende lijst van activa: 11-patrouillevaartuigen, één drijvende basis, een terrestrische basis en een patrouillevliegtuig met vier stoelen. De onderhoudscapaciteit van GNPS was niet in staat gelijke tred te houden met acquisities van activa, en bij 2006 waren de meeste vaartuigen in verval. De accumulatie van activa resulteerde ook in meer personeel, brandstof, smeermiddelen en per diems die nodig zijn om de activiteiten te handhaven. Om een aantal van deze problemen aan te pakken, richtten WildAid en Conservation International (CI) zich op het ontwikkelen van de lokale onderhoudscapaciteit van de GNPS-vloot om te zorgen voor ononderbroken patrouilleren van de GMR en voor het leveren van technologie om de surveillancekosten te verminderen. Voorbeelden van de gebruikte technologieën worden hieronder beschreven.

Technologieopties voor bewaking en verbod

Samenwerkende monitoringsystemen vereisen actieve locatiezendontvangers aan boord van schepen. Locatieberichten bevatten informatie zoals: naam van het vaartuig, breedtegraad, lengtegraad, koers en snelheid. Er moet een specifieke regelgevende wet worden uitgevaardigd om scheepseigenaren te verplichten zendontvangers aan boord te kopen en te activeren. Als het locatieapparaat is losgekoppeld, zullen de walstations en controlecentra de positie van het schip niet zien. Aangezien wetsovertreders de neiging hebben om zendontvangers uit te schakelen, moeten de regelgeving zware straffen overwegen voor opportunistisch knoeien door belanghebbenden. Een groot nadeel van deze systemen is dat ze geen vissers detecteren uit andere gebieden of landen die geen zendontvangers gebruiken.

In 2009 heeft WildAid geholpen een satellietvolgsysteem (SVMS) te implementeren om de exacte positie en snelheid te volgen van alle grote schepen die elk uur binnen het reservaat varen. In het eerste jaar werden 32-schepen aangehouden met behulp van SVMS en de Rapid Response Patrol Fleet. Foto © WildAid

Vessel Monitoring Systems (VMS) voor het monitoren van de nationale commerciële vloot. WildAid en partners werkten in maart samen met de Marine en milieuautoriteiten om een wet uit te vaardigen. 2009 vereist dat alle schepen boven 20 GT VMS gebruiken. Sterke straffen werden opgenomen voor deactivering van de zendontvanger en overtreders verloren toegang tot gesubsidieerde brandstof. De signaalfrequentie van de VMS-zendontvanger werd ingesteld op uurlijks voor Ecuadoraanse schepen, terwijl de IMO-standaard 6-uren is. De eigenaars van het schip moesten betalen voor de maandelijkse dienst. Dit was een 3-jaarproces geïnitieerd in 2006, en zowel de marine als de GNPS deelden gedeelde toegang tot gegevens en ontvingen controlecentra om scheepsbewegingen te controleren.
Automatische identificatiesystemen (AIS) voor het monitoren van commerciële en ambachtelijke vaartuigen. Op de kust gebaseerde infrastructuur die AIS ondersteunt, werd ook gedoneerd en geïnstalleerd in de hele archipel in 2012; het was echter grotendeels ondoeltreffend omdat er tot nu toe geen wetgeving bestaat die het gebruik van AIS-transceivers verplicht stelt.

Niet-collaboratieve bewakingssystemen zijn de beste uitrustingsoptie bij het detecteren van schepen die opzettelijk illegale activiteiten uitvoeren in specifieke geografische gebieden of in afwezigheid van samenwerkingssystemen. Systemen zijn vaak gelaagd om de tekortkomingen van een bepaalde technologie goed te maken door de sterke punten van een andere te gebruiken. Radarsystemen vullen bijvoorbeeld vaak AIS-systemen aan om vreemde vaten of vaartuigen te detecteren die opzettelijk hun zendontvangers hebben gedeactiveerd.

Patrouillevliegtuig voor het toezicht op commerciële en ambachtelijke vaartuigen. Gezien de enorme uitgestrektheid van de GMR, schafte de GNPS een vliegtuig met vier stoelen aan met behulp van USAID. Gezien de hoge kosten van operaties aan schepen, werd eerst gedacht dat het patrouillevliegtuig een uitstekende bewakingsfunctie was; in de loop van de tijd is het echter behoorlijk duur geworden, omdat alle onderdelen moeten worden geïmporteerd en het vliegtuig een verzekering, speciale brandstof, een voltijds monteur en een piloot nodig heeft. Dit is ook gecompliceerd door het feit dat de vliegtuigfabrikant in 2009 is uitgeschakeld.
Vigilanceposten voor monitoring Ambachtelijke zeekomkommer en kreeftvisserij. Aangezien veel van deze zeer productieve visserijen geconcentreerd zijn in specifieke gebieden, heeft het GNPS vigilantieposten opgezet op belangrijke locaties waar de meeste visserijdruk heerst. De fysieke aanwezigheid van parkwachters met een verrekijker en VHF-mariene radio's was het meest effectieve systeem voor specifieke geografische gebieden.
Hoogvermogen-videocamera's en -radars voor de bewaking van alle vaartuigactiviteit in havens. WildAid, World Wildlife Fund (WWF) en CI voltooiden in november 2013 de installatie van havenbewakingsradars en videocamera's op drie belangrijke poorten. De extra sensoren zijn uiterst nuttige hulpmiddelen voor zowel de GNPS- als de kustwachtautoriteiten bij het afdwingen van plaatselijke regelgeving voor visserij, toerisme en maritieme handel. De camera's zijn vooral nuttig geweest voor overtredingen zoals brandstofsambrand, illegaal vissen, overbelaste passagiersschepen tussen eilanden, en het schoonmaken van onder meer vis in de haven. Zowel de havenkapitein als het GNPS-controlecentrum coördineren met een bemande dierenriem in de baai, die snel kan reageren als overtredingen worden vastgesteld. De radar is met name handig voor het identificeren van schepen die de baaien binnenkomen en verlaten met illegale smokkelwaar en met locatietransceivers die opzettelijk zijn uitgeschakeld.

Het institutionaliseren van operationele procedures en het onderhoud van vaartuigen
WildAid en partners streven ernaar om de werking van deze systemen te institutionaliseren en kernprocedures vast te stellen voor alle afdelingen die betrokken zijn bij de controle en bewaking van de GMR. Dit is erg belangrijk omdat de technologie en de systemen alleen zo nuttig zijn als degenen die zijn opgeleid om ze te bedienen en te onderhouden. Activiteiten omvatten:

Het ontwikkelen van standaard besturingsprotocollen voor controlecentra, patrouilles en instappen met de GNPS Marine Resource Department.
Technische ondersteuning bieden aan de GNPS IT-afdeling voor de ontwikkeling van software voor het systematiseren van alle veldpatrouilleactiviteiten en het verstrekken van de informatie aan de onderhoudsafdeling. De software genereert rapporten met betrekking tot scheepsuren, bemanningsuren, patrouillepaden, bevindingen, benodigde reserveonderdelen en opvolging van onderhoudsopdrachten.
Vaststelling van een basislijn voor de toestand van de patrouillevloot die operationele en onderhoudskosten omvat. Op basis van deze informatie begon het GNPS met het prioriteren van zijn onderhoudsstrategie, en voerde het daarnaast periodieke technische audits van derden uit om de uitvoering van het onderhoudsplan te controleren.
Periodieke trainingsprogramma's voor motor- en elektrisch onderhoud voor personeel dat de vaartuigen van de parkdienst bedient.
Ontwikkeling van een protocol voor het afhandelen van elk van de milieu- en constitutionele strafrechtelijke procedures die door de juridische afdeling van GNPS in al hun fasen worden uitgevoerd om de afhandeling van administratieve en strafrechtelijke GMR-zaken te bespoedigen. Gezien de hoge omzet van advocaten met de GNPS, zijn de database en protocollen van cruciaal belang om de continuïteit te waarborgen en de rechtsstaat te waarborgen.

Hoe succesvol is het geweest?

De GNPS beschikt momenteel over een van de meest geavanceerde elektronische controlesystemen in de ontwikkelingslanden en een vloot van snel reagerende schepen om illegale vissers te onderscheppen zodra ze door het systeem zijn geïdentificeerd. De verbetering was echter niet lineair. Gezien het politieke karakter van de GNPS zijn de periodes van vooruitgang teruggedraaid als gevolg van de omzet van directeuren en belangrijke werknemers. Ondanks deze tegenslagen is de handhaving van de GMR aanzienlijk verbeterd. Zoals te zien is op de kaart, respecteren de meeste commerciële vissersvaartuigen het 40 zeemaartreservaat. Er is echter geen volledige naleving, aangezien sommige commerciële vissers de satellietdetectie omzeilen door kleine fiberglasschepen te slepen, zodat ze de GMR ongemerkt kunnen betreden. Ongeacht alle technologische innovaties, schepen zijn nog steeds nodig voor het verbod. WildAid en partners blijven samenwerken met de GNPS om de gereedheid voor vaartuigen te verbeteren, de toewijzing van middelen te optimaliseren en belangrijke protocollen voor efficiënte operaties te institutionaliseren. Uiteindelijk zal het GNPS beschikken over robuuste systemen en goed opgeleid personeel om een effectief nalevingsprogramma uit te voeren dat zorgt voor een duurzame oogst van mariene hulpbronnen.

30 Day Time Lapse Afbeelding van het Galapagos Marine Reserve gezien vanuit het GNPS Control Center. Foto © GNPS

Geleerde lessen en aanbevelingen

Politieke wil, vooral met betrekking tot de handhaving van wet- en regelgeving door autoriteiten, is de belangrijkste factor voor handhaving van regelgeving en MPA-beheer. Politieke wil kan uit vele bronnen komen, zoals het publiek, wetgevers, NGO's, de autoriteiten en andere belanghebbenden.
Zonder passende wetgeving is collaboratieve systeemtechnologie grotendeels ondoeltreffend voor het volgen van schepen. Daarnaast moeten er sancties / incentives zijn voor correct gebruik en om deactivering te voorkomen.
Alle overnames van activa moeten prestatiegedreven zijn en niet worden opgelegd door donoren. Het GNPS ontving patrouillevaartuigen en andere activa van donoren die de beste bedoelingen hadden; hun onderhoud bleek echter te duur en resulteerde in een vermindering van hun werkingsbudget.
Technologie is slechts een hulpmiddel. Institutionele capaciteit en menselijke hulpbronnen moeten worden geïnvesteerd om de systemen te bedienen en te onderhouden en uiteindelijk regels en voorschriften af te dwingen.
Gezien het hoge personeelsverloop is de uitwerking van standaard operationele protocollen voor belangrijke maritieme vigilantieprocessen van cruciaal belang voor het waarborgen van de continuïteit en het voorkomen van informele interpretaties van regels en voorschriften.
De uitwerking van eenvoudige maatregelen zoals scheepslogboeken, checklists en werkbijdragen helpen voorspellend onderhoud te garanderen versus kostbare corrigerende reparaties.
De fysieke aanwezigheid van een autoriteit (boten in het water) blijft nog steeds een van de beste afschrikmiddelen tegen illegale visserij binnen de GMR.