Koraalvoortplanting en -restauratie in Florida
Locatie
Het koraalrif van Florida
De uitdaging
Sinds de jaren zeventig hebben rifbouwende koralen een significante en catastrofale achteruitgang doorgemaakt in heel Florida en het Caribisch gebied als gevolg van een aantal oorzaken, waaronder ziekten, koraalverbleking, orkanen en plaatselijke antropogene effecten. Zeven soorten koraal gevonden in Florida zijn vermeld als bedreigd onder de Endangered Species Act; Acropora cervicornis en Acropora palmata in 2006 en Dendrogyra cylindrus, Orbicella franksi, Orbicella faveolata, Orbicella annularis en Mycetophyllia ferox in 2014. Sinds die vermelding heeft de ziekte van Stony Coral Tissue Loss het hele koraalrif van Florida beïnvloed, waarbij ongeveer de helft van de koraalsoorten op het rif is aangetast, en een verdere afname van de dekking van levend koraal heeft veroorzaakt. Bovendien is er zeer weinig bewijs van natuurlijk herstel door rekrutering van juveniele koralen waargenomen.
Kwekerij-opgegroeid staghornkoraal een maand na uitplanting naar een rif in Dry Tortugas National Park. Foto © Caitlin Lustic/TNC
Ondernomen acties
Geschiedenis
In 2000 heeft Ken Nedimyer van Sea Life, Inc. (en oprichter van de Coral Restoration Foundation en Reef Vernieuwing) en zijn dochter begon zich voort te planten A. cervicornis koraalfragmenten als onderdeel van een 4-H Youth Development-project voor haar middelbare school. Nedimyer benaderde later The Nature Conservancy (TNC) en het Florida Keys National Marine Sanctuary over het gebruik van de fragmenten voor het herstel van koraal. In 2004 ontvingen TNC en Nedimyer financiering via het National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA)-TNC Community-based Habitat Restoration Grant Program om een pilotstudie te starten. Dit proefproject was succesvol en leidde in 2006 tot een uitbreidingsproject, gefinancierd uit dezelfde bron. Nieuwe kwekerijen werden in heel Florida gebouwd door Nova Southeastern University, University of Miami en Mote Marine Laboratory. In 2009, toen de middelen van de American Recovery and Reinvestment Act (ARRA) beschikbaar kwamen, was de basis al gelegd om de reikwijdte van dit project aanzienlijk te vergroten en werd een financiering van $ 3.3 miljoen veiliggesteld om de kwekerijen over een periode van drie jaar verder uit te breiden. tijdsspanne. Het project breidde zich uit met een kwekerij in de Middle Keys, beheerd door de Florida Fish and Wildlife Conservation Commission en in St. Croix en St. Thomas, Amerikaanse Maagdeneilanden (USVI).
Montastrea cavernosa koralen groeien op een koraalboom in de offshore-kwekerij van Mote Marine Laboratory. Foto © Caitlin Lustic/TNC
Koraalkwekerijen
Met groeisnelheden die sneller zijn dan welke andere Caribische koraalsoort dan ook en aseksuele fragmentatie als de dominante vorm van voortplanting, Acropora koralen kunnen efficiënt worden vermeerderd met behulp van low-tech kwekerijen in het water en dienden dus als een goede soort om meer te weten te komen over kwekerijvermeerdering. Strategisch gelegen waar natuurlijke en menselijke bedreigingen laag zijn, kunnen kwekerijen in het water een stabiele omgeving bieden voor kleine, kwetsbare koraalfragmenten om te groeien en te bloeien wanneer ze goed worden onderhouden door lokale koraalboeren. In combinatie met geavanceerde genetica kunnen in de kraamkamer gekweekte koralen met een hoog overlevingspotentieel worden uitgeplant naar aangrenzende gedegradeerde riffen om de genetische diversiteit en grootte van overgebleven koraalpopulaties te vergroten.
Na verloop van tijd werd het duidelijk dat de Acroporiden niet de enige soorten waren die moesten worden hersteld, en partners in Florida breidden hun kwekerijen uit om te werken met enkele van de andere rifvormende soorten - Montastrea cavernosa, Orbicella spp. pseudodiplorie spp., en anderen - en blijf experimenteren met nieuwe soorten in de kinderkamer. Tegelijkertijd worden koralen die werden verzameld vóór de Stony Coral Tissue Loss Disease-marge als onderdeel van een staatsbrede poging om belangrijk genetisch materiaal te redden, nu gehuisvest in laboratoria, dierentuinen en aquaria in de VS en sommige worden gebruikt om te experimenteren met het fokken van soorten die nog niet in gevangenschap zijn gefokt. Het aantal koralen en het aantal soorten zal naar verwachting de komende jaren aanzienlijk toenemen naarmate er meer bekend is over het kweken en vermeerderen van deze geredde koralen.
Hoe succesvol is het geweest?
In de loop der jaren is het aantal uitplantingen per jaar gestegen van enkele duizenden naar tienduizenden. Vanwege het succes van dit werk, Caribbean Acropora Restoration Guide: beste praktijken voor vermeerdering en populatieverbetering werd geproduceerd voor andere soortgelijke projecten in het Caribisch gebied. Een wereldwijde update is in de maak en zal naar verwachting eind 2022 worden gepubliceerd.
Daarnaast zijn er nieuwe initiatieven gaande om strategischer te zijn over waar, wanneer en welke soorten worden gebruikt voor herstel. In 2019 lanceerden de National Oceanic and Atmospheric Administration, Florida Keys National Marine Sanctuary (FKNMS) en een reeks restauratiepartners Missie: iconische riffen, een plan om zeven riffen in FKNMS-wateren te herstellen tot historische koraalbedekking. Het plan houdt niet alleen rekening met de plaatsing van koralen, maar heeft ook tot doel het ecosysteemevenwicht te herstellen waar het verloren is gegaan door locaties te manipuleren voorafgaand aan de restauratie, het introduceren van keystone-herbivoren om de groei van macroalgen onder controle te houden en het uitvoeren van onderhoudsactiviteiten na herstel om de kans op langdurige - termijnsucces van de outplants. Naast dat plan werkt TNC momenteel samen met rifbeheerders in Florida om een strategie voor het herstel van koraalriffen over de gehele staat te ontwikkelen die prioriteitsgebieden voor herstel zal identificeren om de toewijzing van financiering te helpen begeleiden en de kans te vergroten dat herstelinspanningen bijdragen aan het algehele herstel van Florida's Koraalrif. Volgens die strategie zal een meer gedetailleerd plan worden ontwikkeld voor het Kristin Jacobs Coral Reef Ecosystem Conservation Area, het deel van het rif dat langs Zuid-Florida loopt van de St. Lucie Inlet tot Biscayne National Park.
Geleerde lessen en aanbevelingen
Planning voor herstel, met name in gebieden met complexe doelen en meer dan één betrokken soort, moet plaatsvinden voordat een kwekerij wordt geïnstalleerd. Richtlijnen voor het plannen van restauratiewerkzaamheden zijn te vinden in: Een handleiding voor managers voor planning en ontwerp van het herstel van koraalriffen. Overwoekerde kwekerijen kunnen leiden tot ziekte of gewoon een algemene slechte gezondheid, vooral tijdens de zomermaanden wanneer koralen al gestrest zijn door verhoogde watertemperaturen, dus bij de planning moet worden overwogen hoeveel koralen nodig zijn en wanneer ze zullen worden uitgeplant.
Financieringsoverzicht
Huidige partners ontvangen gerichte financiering uit verschillende bronnen. De eerste financiering voor het project werd verstrekt door:
American Recovery and Reinvestment Act
NOAA Community-based restauratie
Restore Act via Monroe County
NOAA Coral Reef Conservation Program
Leidende organisaties
Partners
The Nature Conservancy
Coral Restoration Foundation
Nationale Marine Sanctuary Adviesraad
Mote Marine Laboratorium
University of Miami Rosenstiel School of Marine, Atmospheric and Earth Science
Nova Southeastern University
Biscayne National Park
Droog Tortugas National Park
Florida Keys National Marine Sanctuary
Initiatief voor koraalriffen in Zuidoost-Florida
NOAA Nationale Zeevisserijdienst
Florida Fish and Wildlife Conservation Commission
NOAA Coral Reef Conservation Program
Resources
Caraïbische Acropora-herstelhandleiding
Herstel van zeven iconische riffen: een wetenschappelijk en samenwerkingsplan
Een handleiding voor managers voor planning en ontwerp van het herstel van koraalriffen
