Palau - Fisheries Management

Hervorming van de gegevensarme rifvisserij van Palau via op de gemeenschap gebaseerde benaderingen

Locatie

Babeldaob, Ollei, Palau

De uitdaging

Palau is samengesteld uit 12 bewoonde eilanden en over 700-eilandjes die zich uitstrekken over 700 km. Het heeft tal van eiland- en riftypes, waaronder vulkanische en verhoogde kalksteeneilanden, atollen, barrièreriffen rond een groot deel van het cluster van het hoofdeiland en rifranden in het zuiden. Palau heeft de meest uiteenlopende koraalfauna van Micronesië, waaronder ongeveer 400-soorten harde koralen, 300-soorten zachte koralen, 1400-soorten rifvissen, duizenden ongewervelde dieren en de enige zoutwaterkrokodillen van Micronesië.

Luchtfoto van Palau, bekend als "70 Mile Islands", evenals het rijke koraalrif eromheen. Foto © Ian Shive

Eeuwenlang hebben de wateren van Palau voor voedsel gezorgd. De noordelijke riffen - de op een na grootste visgrond in Palau - zijn afhankelijk van vissers en de omliggende gemeenschappen voor voedsel, levensonderhoud en inkomen. Palauans hebben zelfs een van de hoogste visconsumptie per hoofd van de bevolking in vergelijking met andere regio's in de Stille Oceaan en moderne visserijpraktijken hebben de visserijdruk in het hele land verhoogd. Hoewel Palau een diepgewortelde instandhoudingsethiek heeft en een groot netwerk van beschermde mariene gebieden (MPA's), heeft de toegenomen visserijdruk de bestanden niet duurzaam kunnen houden en groeit het besef dat beschermde gebieden alleen onvoldoende zijn om levensvatbaar te blijven. vis populaties.

Om een visserij duurzaam te beheren, is het noodzakelijk om informatie te hebben over de visstand: hoeveel vissen, welke soorten, hoe snel ze groeien en zich voortplanten en hoeveel kunnen worden geoogst zonder de visserij in gevaar te storten. Maar traditionele aandelenevaluaties zijn zo duur en grondstofintensief, dat jarenlange gegevens nodig hebben verzameld door getrainde experts voor een bedrag van honderdduizenden dollars of meer per bestand, dat ze onbetaalbaar zijn voor de meeste visserijen, vooral die in ontwikkelingslanden. En zonder de voorraadgegevens om managementbeslissingen te kunnen nemen, kan gegevensarme visserij zoals die in de noordelijke riffen van Palau gemakkelijk overbevist raken, wat een bedreiging vormt voor het levensonderhoud en de voedselzekerheid van de mensen die van hen afhankelijk zijn.

Ondernomen acties

In 2012 heeft The Nature Conservancy een proefproject opgezet in de Northern Reefs om de toestand van de bestanden te beoordelen met behulp van technieken voor het beoordelen van bestanden met beperkte gegevens, om het visserijbeheer te verbeteren door middel van een gemeenschapsgerichte aanpak en om de visbestanden weer op te bouwen. Van augustus 2012 tot juni 2013 hielpen getrainde vissers wetenschappers bij het verzamelen van gegevens over soorten, grootte en rijpheid van ongeveer 2,800 vissen die in de wateren van Palau waren gevangen. Ze maten zowel hun eigen vangst als de vis die te koop was op de enige vismarkt van het land, Happy Fish Market.

Rijpe geslachtsklieren van een keizervis gevangen voor het Palau Stock Assessment Project. Foto © Andrew Smith

De data-arme techniek is gebaseerd op steekproefomvangverhoudingen om te beoordelen hoeveel paaien plaatsvindt en hoeveel genoeg is. De meest basale techniek maakt gebruik van twee lokale gegevens, de grootte van de vis en de maturiteit van de vis, gecombineerd met bestaande biologische informatie, om een verhouding van het paaipotentieel te verkrijgen. Als algemene regel geldt dat als vissen ten minste 20% van hun natuurlijke paaitijd kunnen bereiken, een visserij zichzelf in stand kan houden. Minder dan dat en de visserij zal afnemen. Hoewel 20% het minimum aantal is, hopen wetenschappers dat de visserij 30-50% van de natuurlijke paai zal bereiken. De bevindingen in Palau waren zorgwekkend en toonden aan dat 60% van de visvangst juveniel was en slechts 3-5% van hun levenslange paaipotentieel bereikte. De gevolgen hiervan waren duidelijk: als de meeste vissen zich niet voortplanten, zullen er in korte tijd geen vissen meer zijn.

Visserijmanagers en wetenschappers presenteerden de bevindingen van dit project op gemeenschapsbijeenkomsten in de noordelijke riffen. Met de nieuwe kennis die door de gegevens wordt geleverd, heeft de gemeenschap instrumenten voor visserijbeheer geïntegreerd, waaronder limieten voor minimale grootte en de bescherming van belangrijke paaiaggregaties. Als gevolg hiervan hebben de noordelijke staten van Palau tussen 14 en 2015 visserijvoorschriften aangenomen voor 2018 soorten. Serranidae en lengtelimieten voor deze groupers en acht andere belangrijke soorten als onderdeel van een adaptieve visserijbeheerstrategie om deze belangrijke vispopulaties te stabiliseren en te herstellen. Bovendien zorgde de Covid-19-pandemie in de jaren na de uitvoering van het visserijbeheerplan voor de noordelijke riffen voor ongekende uitdagingen voor Palau en de afhankelijkheid van koraalrifvisserij voor de voedselzekerheid van Palauan creëerde een dringende behoefte om de capaciteit van de binnenlandse pelagische visserij om de voedselzekerheid te waarborgen, de visserijdruk op de riffen te verminderen en de lokale economische ontwikkeling te ondersteunen. Daarom reageerde The Nature Conservancy op deze crisis door de lokale vissersgemeenschap in de noordelijke riffen te helpen bij het opbouwen van hun capaciteit om op pelagische soorten te vissen en om te voldoen aan de vraag van de lokale gemeenschappen naar mariene eiwitten met pelagische vissen.

Hoe succesvol is het geweest?

Er zijn meer dan zes jaar verstreken sinds deze visserijbeheeracties voor het eerst werden ingevoerd op de noordelijke riffen en er zijn 10 jaar verstreken sinds de oorspronkelijke basisbeoordeling van deze visbestanden. Gedurende deze tijd zijn de schattingen van de levensgeschiedenis herzien en de meest recente schattingen van de paaipotentieelratio geven aan dat vanaf 2021 de paaipotentieelratio is toegenomen voor zeven van de negen soorten die tussen 2012 en 2022 zouden kunnen worden geëvalueerd. de paaipotentiaalverhouding (SPR) van Lutjanus gibbus, Naso lituratus, Lethrinus olivaceus, Lethrinus xanthochilus, Lutjanus Bohar en Variola louti verhoogd, terwijl de SPR's van Lethrinus rubrioperculatus en Chlorurus micro neushoorns zijn afgenomen. Verder een analyse van de beperkte Plectropomus areolatus gegevens suggereren dat de toestand van het bestand zich bij de opening van de visserij in 33 had hersteld tot 2018%; het moratorium was effectief in het herstellen van de voorraad, maar is sindsdien afgenomen. Deze follow-up visserijbeoordeling is nog steeds aan de gang vanaf 2022. Naarmate de steekproefomvang van de extra visserijsoorten toeneemt, zal de impact van deze beheeracties worden geëvalueerd voor alle soorten die deel uitmaken van de visserij op de noordelijke riffen. Deze eerste resultaten suggereren echter dat het visserijbeheer de status van veel van de belangrijkste soorten in de regio heeft verbeterd en de technieken voor het beoordelen van bestanden met beperkte gegevens helpen adaptief beheer te ondersteunen door soorten te identificeren die aanvullende instandhoudingsinspanningen nodig hebben.

Vislengte meten als onderdeel van het Palau Stock Assessment Project. Foto © Andrew Smith

Naast het beheer van de koraalrifvisserij heeft The Nature Conservancy de lokale vissersgemeenschap in de noordelijke riffen geholpen hun visserij-inspanning te verschuiven van zwaar geëxploiteerde koraalrifsoorten in ondiep water naar meer robuuste pelagische soorten die buiten het rif leven door de ontwikkeling van alternatieve pelagische kustvisserij te ondersteunen . Deze inspanningen omvatten de ondersteuning van het Choose Pelagic-marketinginitiatief, de inzet van een Fish Aggregating Device (FAD) vijf mijl uit de kust van Ollie, het uitvoeren van een reeks FAD-vistrainingen en capaciteitsopbouwinspanningen met de Northern Reefs Fisheries Cooperative en het testen van nieuwe echolood-boeitechnologie als onderdeel van een samenwerking tussen The Nature Conservancy, het FAO FishFAD-project en het Palau Bureau of Fisheries. Deze echoboei-technologie biedt lokale vissers de locatie en biomassa van de aangroeiende tonijn, verbetert de veiligheid en toegang op zee en vermindert de onzekerheid die gepaard gaat met pelagische visserij door lokale vissers in staat te stellen de aanwezigheid van tonijn bij de FAD te voorspellen.

Het vissersvaartuig van de Northern Reefs Fisheries Cooperative en vangsten van pelagische soorten in de buurt van de FAD in de Northern Reefs. Foto © Northern Reef Fisheries Cooperative (NRFC)

Ten slotte hangt het succes van elk beheer van natuurlijke hulpbronnen sterk af van handhaving en naleving. In maart 2014 werkten The Nature Conservancy en WildAid samen om een handhavingssysteem voor Palau's Northern Reefs te ontwerpen dat praktisch, betaalbaar en haalbaar is om over een periode van vier jaar te implementeren. Het systeem biedt strategische sensordekking voor belangrijke visgebieden, MPA's en toegangswegen. De strategie combineerde krachtige videocamera's en een robuust VHF-marien radionetwerk met de strategische plaatsing van boeien, patrouillevaartuigen en een drijvend schip om een constante aanwezigheid en snelle responscapaciteit te bieden in beide door de zee beheerde gebieden (MMA's). Vanwege de hoge onderhoudskosten van de geteste videocamera was dit echter niet haalbaar, hoewel het systeem potentieel had kunnen hebben als er een technicus op het eiland aanwezig was. De Northern Reef Fisheries Cooperative blijft zich tot op heden inspannen om het toezicht en de handhaving te verbeteren en is momenteel bezig met het veiligstellen van een motor voor het drijvende schip om het toezicht op het water te ondersteunen. Voortdurende inspanningen om de handhaving te versterken zijn onderweg met aanhoudende steun van WildAid en het Palau National Protected Area Network Office (PANO).

Geleerde lessen en aanbevelingen

Het oplossen van het overbevissingprobleem is nooit gemakkelijk - er zijn compromissen en offers.
Managementopties variëren van het opleggen van maximale afmetingen tot het sluiten van zones gedurende een bepaalde tijdsduur totdat de vispopulaties kunnen rebounden. Maar deze keuzes, die vaak controversieel en ingewikkeld zijn om uit te werken, zijn veel gemakkelijker aan te nemen en toe te passen wanneer vissers deel uitmaken van de beoordeling van het probleem en bezig zijn met het bespreken van de oplossingen.
Samenwerking tussen wetenschappers en vissers was de sleutel tot het succes van het project. De uitgebreide kennis en ervaring van de Palauan-vissers hielpen het wetenschappelijke proces te informeren en de gemeenschap bewust te maken van het probleem.
Vrouwen en hun rol in de gemeenschapsvisserij is belangrijk en moet ook worden erkend bij alle inspanningen op het gebied van hulpbronnenbeheer
Het ontwikkelen van alternatieve pelagische visserij naast inspanningen voor het behoud van koraalriffen kost tijd, maar in het licht van de wereldwijde verandering, als gemotiveerde leden van de gemeenschap zijn uitgerust met de juiste uitrusting, training en ervaring, kan deze visserij de veerkracht van vissersgemeenschappen vergroten en de voedselbasis van de gemeenschap diversifiëren.