Waterkwaliteit

De waterkwaliteit rond aquacultuurbedrijven is een zeer belangrijke factor voor de algehele gezondheid van ecosystemen en het operationele succes van de boerderij. Voor gevoede soorten zoals vinvissen kan overtollig voer worden omgezet in opgeloste stikstof en fosfor en gevolgen hebben voor benthische gemeenschappen. Gevoelige habitats zoals koraalriffen, zeegrassen en mangroven kunnen ook worden beschadigd door overtollige voedingsstoffen in het water, wat de algenbloei kan stimuleren.

Grotere aantallen / dichtheden van viskooien hebben een grotere kans op waterdegradatie. Hoewel sommige gebieden in staat zijn om een ​​kleiner aantal kooien te ondersteunen zonder negatieve gevolgen voor het water, kan het verhogen van het aantal kooien of het opslaan van hogere dichtheden van vis overtollige voedingsstoffen creëren die de nabije omgeving niet duurzaam kan opnemen. Bij een overschot kunnen deze nutriënten mogelijk schadelijke effecten veroorzaken, in de vorm van algengroei en eutrofiëring, die nu een groot deel van de kustwateren wereldwijd treft. Als algemeen principe is het belangrijk om het aantal kooien te beperken in kleine gebieden waar de vrijkomende stikstof en fosfor schadelijk kunnen zijn voor het lokale ecosysteem.

Het is ook belangrijk op te merken dat, behalve in plaatselijke voorbeelden, aquacultuur over het algemeen niet de belangrijkste bron van nutriënten of oorzaak van eutrofiëring in kustwateren is. Landbouw en afvoer uit bevolkte gebieden dragen over het algemeen het meest bij aan eutrofiëring. In sommige omstandigheden heeft de aquacultuur echter een belangrijke rol gespeeld en heeft aangetoond dat het tot 10% bijdraagt ​​aan de stikstofbelasting en 26% aan de fosforbelasting op afzonderlijke locaties. ref

Waterkwaliteitseffecten van slecht gelegen visaquacultuur. Afbeelding © Michael L. Webe, SeaWeb Aquaculture Clearing House

 

Hoewel aquacultuur schadelijk kan zijn voor de waterkwaliteit, kan het ook een deel van de oplossing zijn. Zeecultuur van zowel algen als tweekleppige (zoals oesters, mosselen en kokkels) kan overtollige voedingsstoffen uit de waterkolom vasthouden, waardoor eutrofiëring wordt voorkomen. ref Daarnaast dragen tweekleppigen bij aan de helderheid van het water door organische en fijnstof uit de waterkolom te filteren. ref Herbivore vinvissen kunnen ook een rol spelen bij het grazen op microalgen en fytoplankton die algenbloei kunnen veroorzaken. Daarom kan co-cultuur van vinvis met algen of schelpdieren mogelijk helpen om een ​​deel van de nutriëntenvervuiling die door vinviskwekerijen wordt uitgestoten, te verhelpen. Het is ook aangetoond dat maricultuur van zeewier de effecten van verzuring van de oceaan op lokaal niveau helpt verminderen door koolstof uit de waterkolom op te slaan, en mogelijk kan helpen bij het beschermen van koraalriffen in de buurt van een boerderij. ref

Diepte zeebodem

Een algemeen aanvaarde diepte voor kooien voor mariene vinvissen is ten minste tweemaal de diepte van de bodem van de kooi om minimale effecten op de waterkwaliteit, het bentische milieu en gevoelige habitats te hebben. Deze aanbevolen diepte is afhankelijk van lokale habitats en andere factoren. Met een lagere stroomsterkte zal een grotere diepte het mogelijk maken dat meer effluent stroomafwaarts wordt getransporteerd en in het milieu wordt afgevoerd. Afhankelijk van de bentische omgeving, moeten verschillende verankeringssystemen worden geëvalueerd om de juiste kooiinstallatie mogelijk te maken. ref Een goede planning tijdens de selectie van de locatie en het kooitype is essentieel bij het bepalen van gebieden met de juiste zeebodem diepte.

Aanbevelingen

  • Site boerderijen minstens tweemaal de diepte van de bodem van de kooi (20-60 m)
  • Terreinboerderijen in gebieden met grotere stroming (05 - 2 m/s) en circulatie

 

Nabijheid van gevoelige habitats

Een algemeen aanvaardbare afstand tot koralen is 200 meter om een ​​minimale impact op de waterkwaliteit, het bodemmilieu en gevoelige habitats te hebben. Deze aanbevolen afstand is afhankelijk van lokale habitats en andere factoren en wordt beschouwd als een conservatieve schatting. Als aquacultuurboerderijen direct bovenop koraalriffen of zeegrassen en in ondiepe gebieden liggen, kan de infrastructuur van de boerderij het zonlicht belemmeren dat het koraal of zeegras bereikt, wat de fotosynthese beïnvloedt. Zelfs als riffen en zeegras zich stroomafwaarts van de boerderij bevinden, is het absoluut noodzakelijk om de snelheid van de stroming te evalueren om te bepalen of het afvalwater deze omgevingen zal bereiken en een negatieve invloed zal hebben. Mangroven zijn ook belangrijke leefgebieden voor rifdieren omdat ze beschutting en kraamkamers bieden. Boerderijen mogen niet in mangrovegebieden worden geplaatst, omdat ophoping van nutriënten het ecosysteem negatief kan beïnvloeden. Evenzo moeten proactieve planning en regelmatige monitoring plaatsvinden om te beoordelen of er stroom is van kooien naar mangrovegebieden en, zo ja, de mangroven in staat zijn om de extra voedingsstoffen op te nemen. ref

Aanbevelingen

  • Site-boerderijen op minstens 200 meter van koraalriffen, mangroven en gevoelige habitats. Controleer en volg de plaatselijke voorschriften, aangezien deze mogelijk meer bescherming bieden.
  • Neem deel aan niet-mariene off-site voorraadverwerking om te voorkomen dat overtollig afval in het water valt
  • Overweeg het gebruik van geïntegreerde multitrofe aquacultuur, zoals de co-cultuur van zeewieraquacultuur om overtollige nutriënten in het omringende water te verminderen

 

Draagvermogen

Het concept dat verschillende aquatische milieus een bepaalde drempel van het totale visgewicht duurzaam kunnen ondersteunen, staat bekend als draagvermogen. Als die draagkrachtdrempel wordt overschreden, kunnen er negatieve effecten optreden die de waterkwaliteit en nabijgelegen habitats in gevaar kunnen brengen. Er zijn veel verschillende methoden en complexe modellen die de draagkracht van een omgeving en daarmee de totale landbouwbevolking die de omgeving kan ondersteunen, kunnen verklaren en voorspellen. Het is belangrijk om te begrijpen dat het draagvermogen per locatie verschilt, afhankelijk van vele factoren, zoals stroming, natuurlijke spoeling, diepte, enz.

Hoewel het uitvoeren van een draagkrachtonderzoek/het maken van een locatiespecifiek model een van de meest nauwkeurige manieren is om de draagkracht te beoordelen, zijn deze modellen vaak duur en vereisen ze complexe datasets die mogelijk niet direct beschikbaar zijn. Als zodanig zijn er enkele landen die alternatieve manieren hebben gebruikt om limieten vast te stellen voor de hoeveelheid aquacultuur die in het waterlichaam kan plaatsvinden, zoals het instellen van een maximumpercentage van het waterlichaam dat kan worden gebruikt voor gevoede aquacultuur of het plaatsen van voorwaarden op minimale afstand tussen boerderijen. Diepte, stroming, getijden, voersoort, voerhoeveelheid en geselecteerde soorten zijn factoren die de draagkracht van een gebied beïnvloeden. ref

Aanbevelingen

  • Voer indien mogelijk een draagkrachtstudie of -model uit om de algemene effecten op de waterkwaliteit en bovengrenzen voor de bestandsdichtheid in een marien gebied te helpen bepalen
  • Als een draagkrachtstudie of -model niet mogelijk is, overweeg dan om alternatieve voorwaarden te stellen (bijv. een minimumafstand tussen boerderijen) om ervoor te zorgen dat de hoeveelheid aquacultuurinfrastructuur de natuurlijke grenzen van het waterlichaam niet overschrijdt
  • Controleer op voedingsstoffen, waterkwaliteit en algenbloei

 

Waterstromen en circulatie

Getijdestromen en -stromingen zijn een belangrijk aspect bij het situeren van voorgestelde kooien. Inkomende getijden kunnen kooivoedingsstoffen dichter bij de kust en in mangroven, estuaria en gebieden met dichtere populaties transporteren, terwijl uitgaande getijden effluent naar de open oceaan kunnen transporteren. Stromen verwijderen voedingsstoffen uit het kooigebied en zorgen ervoor dat zuurstofrijk zeewater door de kooi kan stromen en de benodigde zuurstof voor de groeiende voorraad leveren. Als alternatief zullen aquacultuurbedrijven zonder stroming of voldoende getijden stagneren en niet goed doorspoelen. Het is belangrijk om het getij en de huidige geschiedenis te observeren om te kunnen voorspellen hoe goed voorgestelde gebieden in staat zullen zijn om de aquacultuurproductie in stand te houden. ref

Aanbevelingen

  • Terreinboerderijen in gebieden met grotere stromingen (05 - 2 m/s) en circulatie
  • Vermijd indien mogelijk het gebruik van chemicaliën en antibiotica
  • Gebruik niet-chemische reinigingsmethoden om de infrastructuur schoon te maken en te onderhouden
  • Als u chemicaliën gebruikt, moet u een actieplan opstellen om te reageren op eventuele lekkages van chemicaliën, inclusief de overheidsinstanties die op de hoogte moeten worden gebracht

 

Monitoren

Milieumonitoring moet plaatsvinden om te bepalen of de boerderij van invloed is op de waterkwaliteit. Deze monitoring omvat idealiter totale zwevende deeltjes, watertemperatuur, opgeloste zuurstof, zoutgehalte, stikstof (ammoniak, nitraat, nitriet), fosfor, silicaten, chlorofyl en pH. Monitoring moet ten minste het meten van opgeloste zuurstof en ammoniak omvatten. ref Het is belangrijk om deze waterkwaliteitsparameters op verschillende locaties rond de boerderij te monitoren om te bepalen hoeveel de boerderij de lokale wateren beïnvloedt.

Aanbevelingen

  • Stel een nulmeting op en stel limieten vast voor nutriënten en waterkwaliteit. Hoewel idealiter een reeks factoren moet worden beoordeeld, zijn het vaststellen van een basislijn en het stellen van limieten voor opgeloste zuurstof en ammoniak essentieel voor het kweken van zeevissen.
  • Schrijf en volg een monitoringplan om gevoelige mariene habitats zoals koralen, zeegrassen en mangroven te beschermen
  • Zorg ervoor dat landbouwschepen die worden gebruikt om de boerderij te besturen of te bewaken, worden onderhouden om lekken of morsen van benzine of olie te voorkomen

 

pornopor youjizz xmxx leraar xxx Sekse
Translate »