Beoordeling van koolstofvoorraden
Er zijn richtsnoeren ontwikkeld voor de beoordeling van koolstofvoorraden, sequestratiegraden en potentiële emissies van gedegradeerde wetlands en zeegrasvelden. ref Zie de bronnen hieronder voor meer informatie.
Gegevens die nodig zijn voor het beoordelen van koolstofvoorraden en emissies kunnen zijn:
- Bestaande kustkoolstofvoorraden
- Schattingen van emissies van omgezette ecosystemen
- Nationale inventarissen voor blauwe koolstofecosystemen
- Soorten en snelheden van verlies van blauwe koolstofecosystemen
- Bedreigingen en aanjagers van ontbossing, degradatie en verlies van blauwe koolstofecosystemen inclusief de effecten van klimaatverandering, met name zeespiegelstijging
Beoordeling van koolstofvoorraden vereist kartering, verzameling en analyse van bodem / biomassa, monitoring van koolstofbeweging in en uit het systeem en bepaling van emissies die worden voorkomen bij managementactiviteiten. ref Het is belangrijk op te merken dat blauwe koolstofecosystemen meer dan één koolstofpool bevatten, die bij optelling gelijk is aan de totale koolstofvoorraad.
Een mangrovebos is bijvoorbeeld typisch verdeeld in 5-koolstofpools:
- bovengrondse biomassa
- ondergrondse biomassa
- sprokkelhout
- nest
- bodem koolstof (meestal de grootste koolstofpool)
Bepalen welke pools te meten zijn, hangt af van het systeem, de beschikbare bronnen en het doel van het project. Het meten van koolstofvoorraden in een mangrovebos met als doel het genereren van koolstofkredieten, vereist bijvoorbeeld verschillende protocollen voor het meten van koolstofvoorraden in een gematigde zeegrasweide om het ontwerp van beschermde mariene gebieden te informeren. ref Zie het nieuwe voor richtlijnen over het beoordelen van koolstofpools handleiding voor het meten, beoordelen en analyseren van kustblauwe koolstof en pagina 35 van Leidende principes voor het realiseren van koolstofprojecten voor kustgebieden.
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen lokale koolstofbronnen (CO2 direct gesekwestreerd uit de atmosfeer of waterkolom) en koolstof uit andere gebieden (CO2 elders in het landschap gefixeerd dat ter plaatse wordt vervoerd en gestort). Verder moeten projecten belangrijke bronnen en putten van CO verklaren2 (koolstofdioxide), CH4 (methaan) en N2O (lachgas) als gevolg van projectactiviteiten en acties die resulteren in een verstoring van de sedimentaanvoer of gewijzigde hydrologie die resulteren in nabijgelegen broeikasgasemissies (ecologische lekkage). Procedures voor het onderscheiden van en verantwoording voor autochtone en allochtone koolstof worden gegeven binnen de VCS-methodologie voor het herstel van het getijdenmoeras en zeegras.
Om veldmonsters te verzamelen voor het schatten van het koolstofgehalte, is een reeks technische expertise en hulpmiddelen vereist. Grondmonsters kunnen bijvoorbeeld worden verzameld met behulp van low-tech methoden (bijvoorbeeld een pvc-buis in zachte modder drijven) of hightechmethoden (bijvoorbeeld een pneumatisch boorapparaat in een zeegrasbodem boren tijdens het duiken).
Sommige sites zijn mogelijk alleen op bepaalde tijden beschikbaar (bijvoorbeeld tijdens hoog- of laagwater), dus de timing van het verzamelen van gegevens is een belangrijke overweging. Zodra monsters worden verzameld, moeten biofysische parameters worden gekwantificeerd met behulp van laboratoriumanalyses om de totale koolstofpool te schatten. Labanalyse kan samenwerking met onderzoeksinstellingen vereisen.
Het verzamelen en analyseren van koolstofmonsters op een bepaald moment biedt een referentiepunt dat marinemanagers vervolgens de volgende bestandsbeoordelingen kunnen meten (eens per jaar tot eens in de vijf tot tien jaar, afhankelijk van de situatie), of in combinatie met een dreigingsanalyse gebruiken om het potentieel voor koolstofkredieten bepalen. ref Dit stelt managers in staat om de hoeveelheid koolstof die het systeem binnenkomt of verlaat binnen dat tijdsbestek te berekenen en mogelijk fluctuaties in koolstofvoorraad te koppelen aan veranderingen in landgebruik (dwz ontbossing of afzetting die de sedimentstroom naar de kust beïnvloeden). Voor gedetailleerde methoden, zie Howard et al. (2014). ref
Middelen
Reisgidsen en projectrapporten bieden essentiële informatie voor het kwantificeren van blauwe koolstof:
De EBM-toolbox: hulpmiddelen en middelen voor het meten van blauwe koolstof
VM0033-methodiek voor het herstel van getijmoeras en zeegras
Een handleiding voor het gebruik van de VCS-methodiek voor het herstel van getijmoeras en zeegras
Online tools om blauwe koolstof te schatten:
Geïntegreerde waardering van ecosysteemdiensten en tradeoffs (InVEST) Coastal Blue Carbon Model
Webinar: schatten van de opslag van blauwe koolstof in kustwateren in Texas