Verzuring van de oceaan
De concentratie van atmosferische CO2 is dramatisch toegenomen sinds de Industriële Revolutie, van ongeveer 280 delen per miljoen (ppm) in de pre-industriële tijd tot 424 ppm in mei 2024. Deze toename van atmosferische koolstofdioxide (CO2) wordt geabsorbeerd door de oceaan en leidt tot veranderingen in de carbonaatchemie van de oceaan, gewoonlijk oceaanverzuring genoemd.
Veranderingen in Ocean Chemistry
wanneer CO2 wordt geabsorbeerd door de oceaan, treden er chemische reacties op. In het bijzonder wordt koolzuur gevormd en komen waterstofionen vrij; als gevolg hiervan neemt de pH van het oppervlaktewater van de oceaan af, waardoor het zuurder wordt. Wanneer waterstofionen vrijkomen in zeewater, combineren ze met carbonaationen om bicarbonaat te vormen. Dit proces verlaagt de carbonaationenconcentratie. De vermindering van beschikbare carbonaationen is een probleem voor mariene calcifiers, zoals koralen, schaaldieren en weekdieren, die de carbonaationen nodig hebben om hun schelpen en skeletten te bouwen.
Voorbeeld van de effecten van oceaanverzuring op schelpen. De gezonde schil aan de linkerkant is transparant met gladde ribbels; daarentegen is de schaal die wordt blootgesteld aan zuurder, corrosiever water troebel, rafelig en gemarkeerd met zwakke plekken. Foto © National Oceanic and Atmospheric Administration
Impact op rifvormende koralen
Omdat rifbouwende koralen carbonaat nodig hebben om hun skeletten te bouwen, zal het verminderen van carbonaationen waarschijnlijk leiden tot zwakkere, brozere koraalskeletten en lagere koraalgroeisnelheden. Dit kan ertoe leiden dat koraalriffen sneller eroderen dan ze kunnen verkalken, waardoor het vermogen van koraalsoorten om te concurreren om ruimte afneemt. Verzuring heeft ook invloed op de gemeenschap van korstvormende koraalalgen (CCA), die van cruciaal belang zijn voor de rekrutering van koraal. Uiteindelijk hebben directe en indirecte effecten van verzuring invloed op koraalgemeenschappen door veranderingen in de koraalbedekking en een veranderde samenstelling van de gemeenschap en soortendiversiteit. ref
Sociaal-economische effecten
Door de verzuring van de oceaan zal de hoeveelheid commercieel belangrijke schelpdiersoorten, zoals mosselen, oesters en zee-egels, afnemen. Dit heeft gevolgen voor de menselijke gemeenschappen die voor voedsel en/of levensonderhoud afhankelijk zijn van deze hulpbronnen. ref Een afname van verkalking en stabiliteit van het substraat heeft ook gevolgen voor de structurele complexiteit van koraalriffen en hun vermogen om golfenergie te absorberen en kusterosie en de gevolgen van tropische stormen te beperken.
Managementstrategieën
Momenteel is de beste richtlijn voor het beheer van verzuring van de oceaan het prioriteren van beheer ten behoeve van de bescherming van natuurlijke refugia en het beheren van lokale stressoren op riffen. Beheerstrategieën die deze natuurlijke refugia beschermen tegen andere stressoren kunnen riffen helpen om te gaan met voorspelde veranderingen in klimaat en oceaanchemie.
Beheerstrategieën om de effecten van oceaanverzuring te verminderen zijn onder meer:
- Ontwerp MPA's die rekening houden met OA – Neem koraalrifgebieden op in MPA's met uiteenlopende chemische en oceanografische regimes (bijvoorbeeld hoge en lage pH en aragonietverzadigingsstatus).
- Verminder bedreigingen die de verzuring van de oceaan verergeren
- Verken en pas innovatieve interventies toe
- Verminder de effecten van OA – Het implementeren van nationaal of mondiaal beleid om de wereldwijde koolstofemissies drastisch te verminderen, is de meest cruciale stap om de effecten van verzuring van de oceaan te verminderen.