Inleiding tot teledetectie
Remote sensing en de toepassing van verschillende remote sensing-tools voor het in kaart brengen van koraalriffen is het onderwerp van de online cursus Remote Sensing en mapping voor het behoud van koraalriffen. Deze cursus van drie lessen helpt mariene managers om teledetectie- en kaarttechnologieën - zoals de nieuwe Allen Coral Atlas - te begrijpen en te gebruiken om de effectiviteit van rifbeheer te begeleiden en te verbeteren. Naast Engels is de cursus ook beschikbaar in: Spaans, Frans en Bahasa Indonesia.
Een tweede online cursus, Wereldwijd mangrove horloge introduceert het Global Mangrove Watch-platform en de gegevens die zijn afgeleid van teledetectie, inclusief een wereldwijde kaart van de omvang van de mangrove. Deze cursus van drie lessen geeft managers en beleidsmakers het vertrouwen om het platform en zijn gegevens te gebruiken voor het behoud van mangroven.
Raadpleeg deze cursussen voor meer diepgaande inhoud over het gebruik van teledetectie, en de Allen Koraal Atlas en Wereldwijd mangrove horloge, voor het behoud van koraalriffen en mangroven.
Hoe wordt teledetectie toegepast op natuurbehoud?
Remote sensing is gebruikt om onderzoek op veel gebieden te ondersteunen, zoals het volgen van ontbossing en illegale mijnbouw, het bewaken van kustlijnveranderingen, het in kaart brengen van leefgebieden van dieren in het wild en het volgen van wereldwijde temperaturen. Het is echter essentieel om de belangrijkste concepten en de verschillende benaderingen van teledetectie te begrijpen om de juiste teledetectiegegevens te kiezen voor uw instandhoudingsplannen en beheersbeslissingen.
Voorbeeld 1: Monitoring van thermische stress op koraalriffen op wereldschaal
De National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) van de Verenigde Staten heeft de Coral Reef Watch-programma gebaseerd op satellietobservatie van dagelijkse metingen van de zeewatertemperatuur (SST). 95% van de koraalriffen wordt dagelijks direct gecontroleerd. Op basis van deze gegevens biedt NOAA verschillende producten om managers te informeren over de risico's van bleken, waaronder SST Anomaly, Coral Bleaching HotSpots, Degree Heating Weeks en Bleaching Alert Area.
De Bleaching Alert Area-kaart laat zien waar koraalverblekende hittestress momenteel verschillende niveaus bereikt. De gegevens van het Bleaching Alert Area zijn gebaseerd op monitoring van de oppervlaktetemperatuur van het zeewater per satelliet. Afbeelding © NOAA Coral Reef Watch
Voorbeeld 2: Rifgebieden in 3D in kaart brengen om de visbiomassa en biodiversiteit in te schatten
Afbeelding van zeebodem 3D-structuur van koraalrif. Afbeelding © Simon J. Pittman
Het Stanford Centre for Ocean Solutions gebruikte een teledetectietool om gebieden met een hoge visbiomassa en biodiversiteit beter te voorspellen. De technologie genaamd lichtdetectie en -bereik (LiDAR) gebruikt licht in de vorm van een gepulseerde laser om variabele afstanden te meten. Hierdoor konden ze 3D-modellen maken, waardoor de complexiteit van de zeebodem van het koraalrif tot leven kwam. Ze combineerden deze modellen met satellietbeelden van het rif om gebieden met een complexe rifstructuur en de populaties vissen die erin leven te identificeren.
Bron: Wedding, LM, et al. 2019. Remote sensing van driedimensionale koraalrifstructuur verbetert voorspellende modellering van visassemblages. Remote Sensing in ecologie en natuurbehoud 5: 150-159.